Vakantie 2014

Zondag 15-06-2014

Trein. Weesp - Amersfoort - Groningen - Leer - Hannover - Basel

Maandag 16-06-2014

Aankomst Basel +/- 7:00, fietsen om 7:30. Geen zware dag, behalve aan het eind van de middag voor Teufen een vervelende klim van een kilometer lang. Zo op het eind van de eerste dag voor mij niet te doen. Lopen dus. Camping in Flaach, net zoals in 2012.

Dinsdag 17-06-2014

Wat later dan normaal vertrokken, zo rond 10:00. Na het zweefvliegveld van Amlikon kruisen we (net niet) de Ronde van Zwitserland. Tussen Bussnang en Reuti een mooi breede onverharde weg, alleen jammer dat er net nieuw grind op is gebracht, dus is het iets zwaarder dan verwacht. In Bischofszell na de spoorwegovergang een mooie nieuwe supermarkt. Onverhard tussen Lutschwil en Rhoten heel goed te doen op een klein stukje naast de boederij aan begin van onverhard, dat is het minst leuke stukje van +/- 25m en daarna is het echt mooi. Camping Manser in Winden, aanrader.

Woensdag 18-06-2014

Langs Bodensee en Rijn. Leuk stukje smalspoor langs de route bij Widnau. Na grensovergang met Oostenrijk is men druk bezig met "groote civiele werken", gewoon doorfietsen en bordjes volgen. In Feldkirch route gevolgd, maar variant van 2 jaar geleden is veel leuker (rechtsaf in Feldkirch op rotonde, bij klein kapelletje vooraan in Bangs linksaf veld in, via Ruggel naar Rijn (of daar linksaf om route even verder in Eschen rechtsaf weer op te pikken). De route uit het boekje pakt een paar "leuke" klimmetjes in Lichtenstein, alvorens in Schaan (bekend van Hilti) de Rijn op te pakken. Daarna saai langs de Rijn naar Bad Ragaz voor de camping. Ook een aanrader, zeker nu met WiFi :-)

Donderdag 19-06-2014

En weer een dag net na 9-en vertrokken. In Landquart is de situatie wat onoverzichtelijk en ook niet heel erg duidelijk beschreven. Onder snelweg door, met brug over weg, onder spoor en rechtsaf. Langs spoor, aan het einde op parkeerplaats rechts naar achteren bij spoorbrug fietsen, daar zit ook de fietsbrug. Over brug links aanhouden en onder spoor door en route volgen. In Chur de route langs het spoor richting centrum volgen. Bij station wat links/rechtdoor aanhouden, dan zit na 100m links een grote Migros, met supermarkt deel onder de grond onder de kledingwinkel. Bij verlaten Chur is het niet echt handig de Zwitserse fietsers te volgen en het (voormalige?) kazerneterrein op te rijden, de uitgang even verderop is open als wij er waren, maar lijkt normaliter dicht te zijn. Gewoon de weg, eh, fietspad volgen dus. Polenweg is mooi, met een venijnig klimmetje aan het begin dat goed te doen is. Rustig aan. Afdaling is lekker lang en zeker niet stijl, laten rollen die fiets. Camping Thusis is spiksplinternieuw, mooi spul. Het was rustig en we hadden geen zin om alleen op trekkersveld te staan, normale plaatsen zijn niet echt geschikt voor tent, niet echt vlak.

Vrijdag 20-06-2014

Een rustige dag, eerste deel klim Splugenpas tot Splugen. Lang, zwaar, langzaam. Ging veel beter dan 2 jaar geleden. Camping in Splugen is goed te doen, maar gezelligheid moet je zelf maken, campingbheerdster was de volgende ochtend veel gemoedelijker dan twee jaar geleden of de dag ervoor. Gegeten in hotel/restaurant/cafe Piz Tambo in het dorp. Lekker fris 's nachts zo "hoog" in de bergen.

Zaterdag 21-06-2014

Weer mooi weer. Rustig aan het laatste stuk naar boven, het eerste stuk met haarspelden boven Splugen is het vervelendst, daarna is het allemaal goed te doen. De afdaling is lang en heb ik compleet op video (zie boven). In Chiavenna letten we dit keer goed op en pakken we het fietspad. Erg leuk, veel beter dan de lange stukken langs de weg. Het laatste stuk voor Lago di Mezzola is vooral saai, lange rechte stukken op een voormalige spoorbaan langs een rivier. Helaas deze keer wat tegen de wind in. Bij het Como meer aangekomen pakken we in Corte weer dezelfde camping als 2 jaar geleden. Handig een (goed) restaurant bij de ingang. Het is druk op de camping, maar omdat we wel een plekje willen delen met de Belgische fietsers die gisteren in Splugen naast ons stonden kunnen we nog een plekje vinden. Dan staan er al 2 tenten van andere Nederlanders die onderweg zijn.

Zondag 22-06-2014

We doen het vandaag weer rustig aan, langs het Como meer naar Varenna,met het veer oversteken naar Bellagio en dan verder naar Lecco. Net onder Lecco bij Garlate vinden we een plekje op een camping. Op zich lekker temperaturen, maar het is erg vochtig en 's avonds krijgen we een dikke onweersbui over ons heen. De Hilleberg geeft natuurlijk geen krimp.

Maandag 23-06-2014

We vervolgen de weg langs de Adda. Erg goed te fietsen, in het beruchte stukje waar voorheen hoge drempels het de vakantiefietsers lastig maakten (iemand met MTB ervaring lachte er om) zijn deze nu heel mooi glad gestreken. Deze keer gaan we niet over Bergamo naar Brescia, maar nemen we de iets zuidelijkere variant via Trezzo naar Lago d'Iseo. Heel anders, maar niet minder leuk, ook niet het stuk tussen de Adda en de Serio met al die kleine (niet heel erg pittoreske) plaatsjes. In de laaste kilometers voor het meer zit (weer) een vervelend steil klimmetje, waar ik 2 jaar geleden helemaal stuk op ben gegaan,nu rij ik er, in verhouding, veel makkelijker tegenop. Ook de knie voel ik niet, de ellende begon hier zo'n beetje indertijd. We vinden een plekje op de camping Sassabanek net voor Iseo.

's Avonds een zware onweersbui. Ik moest altijd een beetje lachen om de kreet "je kon bij het weerlicht een boek lezen", maar dat is nu echt van toepassing. Het regent zo hard dat het water een centimeter hoog onder de tent door stroomt en de wind zijn best deed, maar ook nu geeft de Hilleberg geen krimp. Van de buren, die wat verderop op de camping staan had ik het idee dat he hier en daar wat minder goed is gegaan...

Dinsdag 24-06-2014

Dat het hard geregend en gewaaid had, dat wisten we wel, maar daar is, behalve wat plassen niet zo heel veel van te merken. Totdat we voorbij Rodengo een boompje tegenkomen dat over het fietspad ligt, dat hebben we aan de kant geschoven. Even verder komen we twee geuniformeerde ambtenaren tegen die kijken hoe het met de waterstand van een riviertje (de Gandovere) is. Via Brescia naar Desenzano aan het Gardameer. Overigens, waarom schilderen ze in Italie de rails wit?

Woensdag 25-06-2014

's Nachts is het niet veel geworden van het onweer, maar als we wakker worden regent het. We doen weer een van onze beroemde implosies, alles de tassen in in de tent, dan de binnentent inpakken, footprint opruimen en dan de buitentent in de tas en voila, alles staat klaar om aan de fiets gehangen te worden. Als we dan langs de grote hypermarche, sorry, hypermercado, eh, grote supermarkt fietsen komt het met bakken naar beneden. We doen boodschappen en blijven nog een uur kleumen en naar de regen en onweer kijken. Als het een beetje lijkt op te klaren vertrekken we alsnog. Na een kilometer of 5 lijkt het onweer nog even terug te komen, maar het blijft bij wat weerlicht in de verte en al snel neemt de regen iets af.

Voor de tweede keer (twee jaar geleden met zon en nu dus met regen) raken we de route kwijt in Pozzolengo, alleen weet ik nu dus wel waar we moeten uitkomen, dus met wat improvisaties komt het weer goed. Wat is dat toch hier? Anyway, langs het kanaal fietsen we min of meer droog richting Mantova. Als we wat willen eten en alles uitgestald hebben begint het weer te plenzen. Met wat moeite, nat ijzer is glad en meer zeg ik er niet over, vinden we een plekje om te eten. Helaas geen verse broodjes, maar brood met Nutella of jam. Again.

Vanaf hier is het allemaal nieuw, twee jaar geleden kon ik niet verder fietsen, het laatste stukje fietsen haalde ik op het vlakke, voor de wind, de 15 km/u nog niet. Nu fietsen we ondanks de spetters, verder.

Buiten Mantova fietsen we op het ene moment heel fijn op een fietspad, dan weer langs een drukke weg en dan weer stil door de polders langs een kanaal. Mooie wereld als de zon schijnt, nu lijkt het wel Nederland zo in de regen. We missen een afslag en rijden een mooi stukje om voordat we de Po kunnen oversteken. Gelukkig is het inmiddels al wel even droog, dus dat valt nog een klein beetje mee. Vanaf hier komen we in een gebied waar een aantal jaren geleden een aardbeving is geweest, de sporen zijn nog steeds zichtbaar. In Quistello lijkt het hotel gesloten, maar in de moderne vleugel achter het oude, met hout gestutte hotel, zijn nog genoeg kamers vrij.

Donderdag 26-6-2014

Vanaf Quistello tot net voor Modena volgen we de Secchia, soms in de polder, dan weer op een torenhoge dijk. Dat wordt op een gegeven moment best saai fietsen. Gelukkig steken we voor Modena over op een mooi fietspad dat een oude spoorbaan volgt. Het is de hele ochtend droog, maar als we de spoorbaan het zuiden in volgen, zien we naast ons een regenbui die mooi met ons meedrijft. Als we na iets gegeten te hebben in Modena verder fietsen zien we dat bui ten oosten van Modena zijn water heeft laten vallen. We voelen soms een drup, maar houden het zo'n beetje droog.

Ook hier rijden we tot Vignola over een oude spoorbaan, soms ver van de doorgaande weg verwijdert, soms in de berm. Onderweg veel fruit in de boomgaarden, bij een cooperatie staat een winkel in een blokhut en eten we een grote fruitsalade. Lekker!. De zon prikt gelukkig wat tussen de wolken door op de klim van Vignola naar Giulia. Daar wordt in het routeboekje een hotel aangeprezen en als we daar komen snappen we waarom. Vakantiefietsers hebben hier een streepje voor. Iets te drinken en eten bij aankomst, fruit uit de tuin van de eigenaar. Heerlijk eten met gratis saladebar met groenten uit de tuin. De volgende ochtend nog een gratis bak koffie en nog een voorraad fruit mee voor onderweg. Wat wil een mens nog meer?

Vrijdag 27-6-2014

Zon! En veel ook, kunnen we onderweg op een bankje de tent laten drogen, die zit al twee dagen nat in de tas... Maar rond het middaguur betrekt de lucht weer en doemen overal om ons heen buien op. in de verte horen we onweer en begint het te regenen. We schuilen bij een supermarkt in Silla, maar al gauw klaart het op en wordt het weer lekker warm. Door een mooie kloof rijden we richting Pistoia.

Het laatste stuk voor Pistoia is een best spannende afdaling, op een drukke weg. De route geeft een alternatief waarvoor eerst nog een stukje geklommen moeten worden, want "de weg is druk en dan is afdalen niet fijn"... Dan daal je te langzaam. We rijden midden in de spits naar beneden en dat gaat best goed, we worden zelden ingehaald op deze brede weg.

In Pistoia hebben fietsers die een paar jaar eerder hier geslapen hebben een leuke B&B gevonden. Helaas zit deze vol, maar de eigenaresse heeft een 18e eeuws paleisje in reserve dat we helemaal voor ons zelf hebben. 's Avonds eten we in het uitgaansgebied bij een leuk restaurantje en gaan we voor alle gangen, met ditjes en datjes. Achter ons zit een Nederlands gezin dat niet verder komt dan een pizza en een blikje cola voor iedereen. Dan mis je toch wel wat van Italie.

Zaterdag 28-6-2014

We dachten dat we in een mooie B&B zaten, maar het ontbijt is in de B&B waar we in eerste instantie hadden willen slapen. Dat is, zo mogelijk, een nog mooier pand, met een bloedmooi trappenhuis. Zo wil ik ook wel midden in een stad wonen...

Vanuit Pistoia rijden we recht naar het zuiden, om dan na een kilometer of wat aan een lange klim te beginnen. Het wordt steeds warmer, dus het klimmen gaat niet van harte. Als we boven zijn, rijden we verkeerd en dalen we via de verkeerde weg naar beneden en moeten we een stukje improviseren om in Vinci (ja, die) de route weer op te pikken. Omdat er in Vinci ook nog eens een groot feest is, moeten we omrijden en wordt het allemaal een beetje lastig om de route terug te vinden. Dan is het toch wel fijn dat je een telefoon bij je hebt met een off line kaart... We hoeven maar een halve kilometer terug te rijden om de route terug te vinden. Als we in Empoli bij het spoor wat willen eten krijgt de warmte wat vat op mij, we maken er een wat langere siesta van.

Voorbij Empoli begint Toscane echt, allemaal korte hellingkjes achter elkaar en met een blakerende zon maakt het dat niet echt makkelijk. Dan bevalt het zoutloze brood ook ineens echt niet meer. In Montespertoli (check de beschermheilige!) drinken we wat koude cola op een leuk terras. Dat helpt en we kunnen er weer tegenaan. Na wat meer klimwerk is het een lange afdaling richting Certaldo met daarna de laatste klim naar San Gimignano. We hebben de hele middag wat geforceerd gefietst (weinig eten, erg warm) en dat breekt ons (vooral mij) hier op. Er komt geen eind aan, grote delen zijn onverhard, stoffig en er is niet heel veel schaduw. Als dan eindelijk San Gimignano in zicht komt blijkt dat er nog een mooie omweg nodig is. Helaas ligt de camping ook nog aan de andere kant van San Gimignano achter een fijne afdaling met dito klim. De camping maakt daarna wel veel goed. Mooi plekje, lekker eten, heerlijk sanitair.

Zondag 29-6-2014

Rustdag. We komen de camping niet af, ondanks dat ik tot voor kort veel zin had om San Gimignano weer te bekijken. Maar de dag van gisteren heeft er toch wel ingehakt en de fut is er niet. 's Avonds weer lekker gegeten in het restaurant.

Maandag 30-6-2014

We vertrekken richting Siena, het is eerst wat donker, maar dat gaat al snel over in half bewolkte luchten. In Colle Val d'Elsa moeten we het dal uitklimmen, dat was een stijf klimmetje in de het maandagochtendverkeer. In Siena zijn we twee jaar geleden al geweest, dus we fietsen, steppen en lopen naar de Piazza del Campo. Daar is voor ons met de fiets geen doorkomen aan en dus fietsen we maar weer door. Net voor de stadsmuren vinden we een supermarkt in een kelder onder een oud pand en even verder onder de muren een bankje om te eten. De zon heeft inmiddels alle wolken weggebrand, dus de temperaturen lopen weer lekker op.

Ten zuidoosten van Siene begint Le Crete, een heel mooi, maar ruig landschap. Net voor Asciano begint het bottom bracket van mijn fiets onheilspellende geluiden te maken. Tot nu toe heb ik het steeds met wat aandraaien kunnen oplossen, maar dat helpt maar even meer. Gelukkig vinden we in Asciano, na enig zoeken en vragen, een fietsenmaker. Als ik alles van de fiets heb gehaald heb ik ineens mijn zadel in handen, is dat ook net gebroken. Nadat we het zadel vervangen hebben begint de fietsenmaker met zijn onderzoek. Nadat we de trappers vervangen hebben, daar zat al best wat ruimte op de lagers, blijkt het probleem toch ergens anders te zitten. Hij zet het BB nu goed vast (twee dikke inbussleutels nodig) en dat lijkt idd de oplossing te zijn.

Als we weer vertrekken is de zit op mijn fiets met een nieuw zadel helemaal verandert en fietst het voor geen meter meer. Zo wordt deze dag toch wel een dieptepunt. Maar na het zadel een paar centimeter omhoog gebracht te hebben en even een lang, vlak stuk, fiets het al heel wat beter. In Bettolle vinden we een hotelletje en zoeken we een restaurantje. Tegenover de Carabinieri eten we de buik vol.

Dinsdag 01-07-2014

De fietspech blijft komen, mijn achterband ziet er slecht uit. In Bettolle is geen fietsenmaker, maar een paar kilometer terug in Sinalunga zou wel een moeten zitten. Op goed geluk rijden we richting het industrieterrein en daar zit tegenover de supermarkt een fietsenmaker. Nadat een nieuwe achterband geregeld is en we boodschappen hebben gedaan, rijden we terug naar Bettolle en pikken we de route weer op.

Het eerste stuk rijden we door een mooi gebied, maar tussen Chiusi Scalo en Fabro Scalo rijden we langs een lange, rechte weg. Het gaat licht naar beneden, maar dat is dan ook het enige; saai, saai, saai. In Fabro Scalo klimmen we omhoog naar een kam, volgen deze een stuk en dalen dan weer af naar Orvieto. Het plan was eerst om nog door te rijden, maar de lucht betrekt, het is al niet zo heel vroeg meer en de pijp is redelijk uit. We zoeken naar een hotel en komen net buiten Orvieto uit bij Villa Acquafredda. Met een klein zwembad waar ik voor het eten even in kan zwemmen. Aanrader.

Woensdag 02-07-2014

We ziten al redelijk vroeg weer op de fiets, omdat we, willen we een beetje op tijd in Rome aankomen, vandaag een mooie ruk er aan moeten doen. We beginnen met een leuke klim naar Bagnoregio, dan een heel stuk dalen naar Grotte Santo Stefano en dan weer wat klim en daal werk via Vitorchiano naar Soriano Nel Cimino. Ik ga eigenlijk een stukje te diep om maar niet langs te weg te hoeven eten. In Soriano vinden we daardoor wel de mooiste plaats om te eten van de vakantie, in deschaduw onderaan een waterval. We kunnen mooi ons drinken en yoghurt koelen in het water want de temperatuur begint weer goed te klimmen. Van Soriano rijden we langs typisch Italiaanse plaatsen als Vignanello en Vallerano naar Caprarola, waar we ons ind e situatie vergissen en bijna een klim doen die niet nodig is. We rijden terug en gaan de goede kant op, naar Ronciglione. In Sutri wordt de dag toch wel lang, dus drinken we wat cola en eten we wat chips. De cafe eigenaar rekent echt een vriendenprijsje, want we betalen nog geen 5 euro voor 4 cola en een zakje chips. Na een laatste, lange klim komen we aan langs het Lago di Bracciano en vinden we een plaatsje op een camping, nog net voor een voorseizoenprijsje.

Donderdag 03-07-2014

Zo op het eerste gezicht een makkelijke dag, een kilometer of 40, geen grote bulten, mooi weer,wat wil een vakantiefietser nog meer? We vertrekken rustig en proberen in Anguillara Sabazia geld te pinnen en boodschappen te doen. De boodschappen lukken meteen, maar de enige geldautomaatdie we kunnen vinden staat in het postkantoor en het lijkt wel alsof alle Talianen op datzelfde moment ook geld willen tappen bij deze automaat, er staan zeker 15 man voor te wachten. Ook proeren we aan wat plastic te komen om de fietsen in te verpakken voor de vluch terug, maar ook dat lukt niet. We fietsen dan maar richting Rome en zien wel waar we uitkomen. Even verder vinden we alleen maar automaten die leeg zijn of opgeheven.

In Osteria Nuova komen we eerst langs een ijzerwarenhandel waar ik met handen en voeten de correcte inbus sleutel voor de trappers koop (die zijn zwaar en heb je alleen nodig 5 minuten voor check-in) en even verder vinden we een winkel waar ze plastic verkopen. We vinden een moois tuk, stevig plastic alleen heeft deze winkel natuurlijk geen PIN apparaat. Maar er zou wel een geldautomaat moeten zijn waar we eerder straal aan voorbij gereden zijn. Na een kwartiertje is Auke weer terug en kunnen we verder.

Vanaf hier wordt de weg een stuk rustiger met een leuke afdalign en een mooi stuk door een dal. Net voor Rome komen er toch wat puistjes voor de wielen en ook in Rome blijven het korte venijnige klimmetjes, in het drukke verkeer. Als je dat verkeer als uitdaging ziet om heelhuids en met een beetje lol door heen te komen, dan valt het allemaal ook wel weer mee. Bij de om-muring van Vaticaanstad zetten we de afdaling in en al gauw gaan we sneller dan het overige verkeer naar beneden. We mogen het plein van de St Pieter niet op (dat wist ik al), dus op het grote plein voor de St. Pieter maken we tussen de taxi's vlug een foto en gaan we daarna op zoek naar het station. Vanaf Roma San Pietro gaan we naar Roma Trastevere en dan de shuttle naar Fiumincino. Daar mogen we nog even om het vliegveld heen fietsen (wat, 2 Hiltons?) en hebben we een rustige avond.

Oh en ik krijg op San Pietro nog even een fijne haap bovenop mijn knie als we de fietsen de trap op tillen.

Vrijdag 04-07-2014

We ontbijten rustig en rijden dan lekker in het zonnetje terug naar de vertrekhal, verpakken onze fietsen in plastic, maken van de fietstassen 1 grot pakket en checken dan in. Dan door security en Vueling brengt ons, met enige vertraging naar Amsterdam. Op Schiphol blijkt Auke zijn bagage nog in Rome te staan, maar ook dat is goed gekomen. We zijn weer thuis.